Het ongedateerde schilderij "Drifting Clouds" van Caspar David Friedrich in olieverf op doek maakt gebruik van het repertoire van romantische kunst in termen van compositietechniek en motiefkeuze, wat een verlangen naar het leven overbrengt dat typerend is voor het oeuvre van Caspar David Friedrich. Het schilderij toont op de voorgrond met mos begroeide stenen, die door hoog gras zijn verstrengeld. Achter de stenen is een weide die een lichte helling naar de afstand vertoont en in het midden van de weide is een bewolkte blauwe vijver. Van de met mos bedekte stenen tot de weide ontvouwt zich een steeds helderder kleurverloop. Als de voorgrond nog steeds donkergroen is, wordt de weide in het midden niet alleen lichter, maar wordt deze ook gecompenseerd door grijsblauwe tinten die de achtergrondkleur voorbereiden. De kleine vijver met zijn grijsblauwe kleur creëert een kleurcontrast met de groene weide en de donkergroene mosgroei op de voorgrond.

Net als de vijver voor de weide vormt het berglandschap dat zich op de achtergrond ontwikkelt een contrast in kleur met de voorgrond. De berg kan echter alleen worden geraden, dus het uitzicht op de schijnbaar eindeloze bergketen wordt vertroebeld door een groep wolken, waarvan de diagonale opstelling de indruk van een beweging suggereert, alsof de wolken voorbij komen, hoopgevend voor een duidelijk zicht Verziendheid ontstaat en faalt toch.

Zoals in veel van zijn werken, opent Caspar David Friedrich een tweedeling van deze wereldse concretie en buitenaardse abstractie. Dus de kleur van de stenen en het mos groeien sterk gedifferentieerd, ze lijken echt en bijna tastbaar. Het echte belang is echter juist het ongrijpbare. Als waarnemers bevinden we ons in het hier en nu, in de eindige wereld van deze wereld, maar onze blik is gretig gericht op de oneindige afstand waarvan de horizon niet zichtbaar is.

---

Drijvende wolken · Caspar David Friedrich
Hamburger Kunsthalle, Hamburg, Germany / Bridgeman Images