In dit schilderij bevindt de kijker zich midden in de hooioogst. Leon-Augustin-Lhermitte creëert een scène van grote kracht in dit met licht gevulde beeld. Ten eerste is het uitzicht gericht op de boer die links op de voorgrond zit. Volledig ondergedompeld in zijn werk, met een kaal hoofd maar gespierde armen, wijdt hij zich aan zijn zeis. Ongetwijfeld is hij de grootvader, de familie die achter hem zit. Het familietrio wordt op zijn beurt gedomineerd door de kleine dochter. Ze staat achter haar ouders op de vloer liggen. In haar armen houdt ze grote hooivorken, die nodig zijn voor het veldwerk.

Terwijl de oude boer volledig ondergedompeld is in zijn werk, keren de twee ouders zich vol naar hun kind. Daarom wordt de moeder ook afgewend van de kijker. Haar blik vormt een diagonaal naar de uitrusting, die het kind licht en natuurlijk in de arm houdt. We zien de jonge boeren in profiel. Maar zijn linkerhand en zijn blik geven ook aan dat het meisje op dit moment belangrijker is dan het hooien: het kleine gezin heeft blijkbaar iets met elkaar besproken, hoewel we niet kunnen zeggen of de moeder nog steeds spreekt. Deze staat van ophanging maakt een charme van het werk.

De schilder verlicht ook meesterlijk het landschap op de weide. Op de voorgrond zitten vier mensen op een zonovergoten weide, terwijl je boven op de heuvel een grote schaduw op de grond kunt onderscheiden. Door dit licht krijgt het olieverfschilderij spanning en drama, ondanks de rust en intimiteit die de figuren uitstralen.

De Franse schilder is een van de realisten. Desalniettemin toont zijn snelle penseelstreek, die het landschap of het enigszins wazige gezicht van de oude boer weergeeft, dat hij zich ook bezighoudt met de emotionele perceptie van de scène. Hiermee benadert Lhermitte de ideeën van de impressionisten en laat de kijker letterlijk het landschap betreden. Fascinerend zal dit werk steeds weer worden gezien in het samenspel van menselijke interactie, rust en werk, evenals licht en schaduw!

---

Hooien · Leon-Augustin Lhermitte