De molen

De barokke kunstenaar Rembrandt creëert met deze olieverf een werk van grote suggestieve kracht. De afbeelding is verdeeld in twee delen: tweederde van de linker helft wordt gedomineerd door donkere, rijke tinten. Hier de dramatisch gescheurde hemel met zware wolken in contrast met de rust van de natuur, die een tegengewicht vormt met donkere, warme aardetinten.
Aan de andere kant, als je naar het rechter derde kijkt van boven naar beneden, valt het licht meteen in het oog. De blauwe lucht met witte wolken wordt weerspiegeld in een rustig stromend rivierlandschap. Deze reflectie is bewegend, helder en vriendelijk. Het geeft het landschap een levendigheid, die wordt hervat door de molen. In feite is de molen de majestueuze blikvanger en het brandpunt van dit olieverfschilderij. Als op een troon, is het gecentreerd op het rotsachtige plateau. Haar vleugels, die zijdelings tegenover de waarnemer staan, torenen in een charmante diagonaal de lucht in. Tegelijkertijd worden ze dankzij de zon gebaad in een zachtroze licht en komen overeen met de delicate tinten die in de lucht te zien zijn.

De manier waarop de kunstenaar zijn onderwerp plaatst zegt iets over de waarde die Rembrandt toekent aan de molen. Als machines die werken met windenergie, staan molens voor machines die mensen al 4000 jaar in verschillende delen van de wereld gebruiken. Het is ook interessant om te weten dat Rembrandt van Rijn, de beroemdste Nederlandse schilder van zijn tijd, het achtste kind van een Müller-stel werd geboren. Zijn moeder kwam uit het huishouden van een bakker. Dus de artiest is mogelijk persoonlijk in verband gebracht met het onderwerp.
De door Rembrandt in werking gestelde molen fungeert dus als een technisch meesterwerk, maar ook door de beweging die door de toeschouwer voelbaar is.

Daarentegen is er de rust en stabiliteit van de omringende natuur, zoals de rots, die krachtig uitsteekt en een kasteelmuur die niet veel weg heeft van de rivier. De molen is dus een symbool van het leven van mensen: het wordt aangedreven door windenergie. Dankzij hen kan de molenaar tarwe malen, kan energie worden gewonnen. De molen is onmisbaar voor het menselijk leven. Haar Rembrandt heeft daarom een plaats die van verre zichtbaar is en die verlicht wordt door licht.

Natuur, mens en windmolen Hoe is de situatie in deze wereld van de natuur en de door de mens gemaakte machine met de mens zelf? Interessant om te zien dat Rembrandt mensen zeker in beeld brengt, maar op een ondergeschikte plaats. We zien volwassenen en kinderen een lange tijd afdalen richting de rivieroever. Een vrouw knielt bij de rivier en lijkt daar kleren te wassen. Een man is nog steeds onderweg met een kind bij de hand, iets links van de hierboven geschilderde molen. Niet onbelangrijk is ook de persoon die in een boot zit in de rechter benedenhoek van het schilderij. De boot met opgevouwen zeil vaart ontspannen uit het beeld. Het valt aldus de beweging van de vleugels van de windmolens aan en kan worden uitgebreid tot deze geïllustreerde beweging in een diagonaal.

Schemenhaft is te zien in de verte aan de oever van de rivier een plaats. Zijn kerktoren torent omhoog in de donkere avondhemel. Anders gaat de niet nader gedefinieerde plaats verder in een weelderig weidelandschap, dat op zijn beurt aantrekkelijk wordt weerspiegeld op het wateroppervlak.

Rembrandt staat bekend als portretschilder en schilder van zelfportretten. Niettemin hebben zijn natuurlijke schilderijen een bijzondere charme. Karakteristieke kenmerken zoals perspectief en fascinerend spel van licht en schaduw zijn prachtig te zien op dit meesterwerk. Dat de natuur een belangrijke plaats innam in het denken van de barokke man is te zien in dit schilderij. Het kleurenpalet is beperkt tot aardetinten en blauw tot grijsgroen, grijs en zwart. Het is deze beperking die de charme van het meesterwerk van Rembrandt maakt. © Meisterdrucke