De Britse schilder Francis Wheatley, zoon van een kleermaker, kreeg een formele opleiding in de schilderkunst, onder andere aan de Royal Academy of Arts. Hij ontving zijn eerste prijzen op jonge leeftijd en ontwikkelde zich gedurende zijn hele leven tot een van de beroemdste portret- en landschapsschilders van Groot-Brittannië. Zijn spannende privéleven plaatst zijn artistieke werk tijdelijk op de achtergrond. Zijn ambitieuze carrière werd uit het lood geslagen toen hij wegliep met de vrouw van een hedendaagse kunstenaar. Hij vlucht met haar vanuit de stedelijke omgeving van Londen naar het platteland van Ierland. De sociale conventies van die tijd veroordelen dergelijk gedrag scherp.
In Ierland maakte Wheatley echter al snel naam als portrettist en creëerde hij een van zijn beroemdste werken, het Ierse Lagerhuis. De foto toont een gedetailleerde en levendige weergave van de leden van het Ierse parlement in 1780. Voor het overige bestaat de clientèle van de portrettist uit succesvolle middenklasse kooplieden en bankiers die zich graag laten portretteren als landelijke edelen. Wheatley werkt ook veel in de natuur en buitenshuis, waar hij zijn motieven vindt in de landelijke en arme bevolking van Ierland buiten Dublin. Hij verzamelde veel inspiratie, die hij later in Londen gebruikte in zijn historische en landelijke prenten. Tijdens zijn reizen over het eiland Ierland maakte hij tekeningen, aquarellen en olieverfschilderijen van belangrijke herenhuizen en landgoederen in Ierland.
Als het geheim van zijn privéleven wordt onthuld, keert hij terug naar Londen. Daar bleef hij zich, naast genre- en portretwerk, toeleggen op de landschapsschilderkunst en de weergave van straatscènes. Daarbij oriënteert hij zich op het werk van Jean Baptiste Greuze. De Franse kunstenaar wordt geassocieerd met de rococostijl en de motieven van het burgerlijke leven, die echter in het midden van de 18e eeuw niet meer actueel zijn. Ze zijn tegen de ideeën van de Verlichting en gaan uit de mode. Wheatley schildert verschillende motieven voor Boydell's Shakespeare Gallery. De galerie is bedoeld om de Engelse historieschilderkunst te promoten en moet uitmonden in een geïllustreerde uitgave van de literaire werken van William Shakespeare, die weer populair worden. Wheatley draagt illustraties bij voor scènes in onder andere "All's Well, the Ends Well", de "Comedy of Errors" en "Love's Labour's Lost". Het publiek is enthousiast over de illustraties van Shakespeare's taferelen. De reproductie van zijn werken als kunstdrukken hielp Wheatley aan het artistieke succes. Hij werkt vooral met aquarellen en olieverf, maar experimenteert ook met mezzotinten en maakt etsen.
De Britse schilder Francis Wheatley, zoon van een kleermaker, kreeg een formele opleiding in de schilderkunst, onder andere aan de Royal Academy of Arts. Hij ontving zijn eerste prijzen op jonge leeftijd en ontwikkelde zich gedurende zijn hele leven tot een van de beroemdste portret- en landschapsschilders van Groot-Brittannië. Zijn spannende privéleven plaatst zijn artistieke werk tijdelijk op de achtergrond. Zijn ambitieuze carrière werd uit het lood geslagen toen hij wegliep met de vrouw van een hedendaagse kunstenaar. Hij vlucht met haar vanuit de stedelijke omgeving van Londen naar het platteland van Ierland. De sociale conventies van die tijd veroordelen dergelijk gedrag scherp.
In Ierland maakte Wheatley echter al snel naam als portrettist en creëerde hij een van zijn beroemdste werken, het Ierse Lagerhuis. De foto toont een gedetailleerde en levendige weergave van de leden van het Ierse parlement in 1780. Voor het overige bestaat de clientèle van de portrettist uit succesvolle middenklasse kooplieden en bankiers die zich graag laten portretteren als landelijke edelen. Wheatley werkt ook veel in de natuur en buitenshuis, waar hij zijn motieven vindt in de landelijke en arme bevolking van Ierland buiten Dublin. Hij verzamelde veel inspiratie, die hij later in Londen gebruikte in zijn historische en landelijke prenten. Tijdens zijn reizen over het eiland Ierland maakte hij tekeningen, aquarellen en olieverfschilderijen van belangrijke herenhuizen en landgoederen in Ierland.
Als het geheim van zijn privéleven wordt onthuld, keert hij terug naar Londen. Daar bleef hij zich, naast genre- en portretwerk, toeleggen op de landschapsschilderkunst en de weergave van straatscènes. Daarbij oriënteert hij zich op het werk van Jean Baptiste Greuze. De Franse kunstenaar wordt geassocieerd met de rococostijl en de motieven van het burgerlijke leven, die echter in het midden van de 18e eeuw niet meer actueel zijn. Ze zijn tegen de ideeën van de Verlichting en gaan uit de mode. Wheatley schildert verschillende motieven voor Boydell's Shakespeare Gallery. De galerie is bedoeld om de Engelse historieschilderkunst te promoten en moet uitmonden in een geïllustreerde uitgave van de literaire werken van William Shakespeare, die weer populair worden. Wheatley draagt illustraties bij voor scènes in onder andere "All's Well, the Ends Well", de "Comedy of Errors" en "Love's Labour's Lost". Het publiek is enthousiast over de illustraties van Shakespeare's taferelen. De reproductie van zijn werken als kunstdrukken hielp Wheatley aan het artistieke succes. Hij werkt vooral met aquarellen en olieverf, maar experimenteert ook met mezzotinten en maakt etsen.
Pagina 1 / 2