Theo van Brockhusen is een Duitse schilder, tekenaar en etser die in 1882 het daglicht zag in Maggrabowa, Polen. Zijn artistieke talent werd al op jonge leeftijd ontdekt, wat ertoe leidde dat hij op 16-jarige leeftijd werd toegelaten tot de kunstacademie van Königsberg en de schilderkunst bestudeerde. Daar had hij gerenommeerde docenten met Max Schmidt, Ludwig Dettmann en Olof Jernberg.
Na zijn leertijd verhuisde de jonge kunstenaar naar Berlijn, waar hij zich aansloot bij de Berlijnse Secession, waar hij het bestuur haalde. Door talrijke tentoonstellingen daar, maar ook in andere Duitse steden zoals Dresden, Düsseldorf of Weimar, kon hij landelijk naam maken. Tijdens een studiereis, die hem naar Londen, Parijs en de Belgische stad Niewpoort bracht, maakte hij talrijke foto's waarin de invloed van Max Liebermann onmiskenbaar is en die de motieven van de drukte op de stranden aan de Nederlandse en Belgische kusten in de impressionistische stijl laten zien. Terug in Berlijn moest de sterke invloed van Liebermann leiden tot een intensievere samenwerking met hem. Samen stichtten ze de Vrije Afscheiding. Deze groep van 50 Duitse kunstenaars had zich afgesplitst van de Berlijnse Secession en hield vanaf 1914 regelmatig eigen tentoonstellingen, deels ter ere van overleden kunstenaars. Deze samenwerking leidde ook tot talrijke vriendschappen met andere kunstenaars, waaronder Waldemar Rösler, Alfred Partikel, Franz Domscheit en Artur Degner. Samen met deze kunstenaars sloot von Brockhusen zich ook aan bij de beroemde kunstenaarskolonie Nidden en creëerde samen met hen talrijke landschapsschilderijen. Kenmerkend voor de groep was hun reguliere werk in de open lucht midden in de natuur.
Stilistisch beweegt Theo von Brockhusen zich vakkundig tussen de invloeden van het Impressionisme en het Expressionisme. Bij het bekijken van zijn schilderijen is een intensieve aandacht voor Van Gogh's stijl duidelijk zichtbaar: de stralende kleurstelling, maar ook de sterke en intense penseelvoering als typische kenmerken van Van Gogh zijn duidelijk zichtbaar in het werk van Von Brockhusen. Bij de keuze van de motieven werd hij vaak beïnvloed door de plaatsen waar hij op dat moment verbleef. Tijdens zijn reizen naar België en Nederland maakte hij vooral strandtaferelen, in zijn Berlijnse periode wijdde hij zich vooral aan de landschapsschilderkunst of stadsmotieven en tijdens een langer verblijf in Florence vloeiden ook sacrale motieven in zijn werk. De laatste creatieve jaren voor zijn vroege dood in 1919 werden gekenmerkt door de onrust van de oorlog, die de artistieke activiteit zeer moeilijk maakte. Materiaal was schaars en von Brockhusen moest vaak zijn toevlucht nemen tot alternatieven voor het doek als achtergrond voor zijn schilderijen.
Theo van Brockhusen is een Duitse schilder, tekenaar en etser die in 1882 het daglicht zag in Maggrabowa, Polen. Zijn artistieke talent werd al op jonge leeftijd ontdekt, wat ertoe leidde dat hij op 16-jarige leeftijd werd toegelaten tot de kunstacademie van Königsberg en de schilderkunst bestudeerde. Daar had hij gerenommeerde docenten met Max Schmidt, Ludwig Dettmann en Olof Jernberg.
Na zijn leertijd verhuisde de jonge kunstenaar naar Berlijn, waar hij zich aansloot bij de Berlijnse Secession, waar hij het bestuur haalde. Door talrijke tentoonstellingen daar, maar ook in andere Duitse steden zoals Dresden, Düsseldorf of Weimar, kon hij landelijk naam maken. Tijdens een studiereis, die hem naar Londen, Parijs en de Belgische stad Niewpoort bracht, maakte hij talrijke foto's waarin de invloed van Max Liebermann onmiskenbaar is en die de motieven van de drukte op de stranden aan de Nederlandse en Belgische kusten in de impressionistische stijl laten zien. Terug in Berlijn moest de sterke invloed van Liebermann leiden tot een intensievere samenwerking met hem. Samen stichtten ze de Vrije Afscheiding. Deze groep van 50 Duitse kunstenaars had zich afgesplitst van de Berlijnse Secession en hield vanaf 1914 regelmatig eigen tentoonstellingen, deels ter ere van overleden kunstenaars. Deze samenwerking leidde ook tot talrijke vriendschappen met andere kunstenaars, waaronder Waldemar Rösler, Alfred Partikel, Franz Domscheit en Artur Degner. Samen met deze kunstenaars sloot von Brockhusen zich ook aan bij de beroemde kunstenaarskolonie Nidden en creëerde samen met hen talrijke landschapsschilderijen. Kenmerkend voor de groep was hun reguliere werk in de open lucht midden in de natuur.
Stilistisch beweegt Theo von Brockhusen zich vakkundig tussen de invloeden van het Impressionisme en het Expressionisme. Bij het bekijken van zijn schilderijen is een intensieve aandacht voor Van Gogh's stijl duidelijk zichtbaar: de stralende kleurstelling, maar ook de sterke en intense penseelvoering als typische kenmerken van Van Gogh zijn duidelijk zichtbaar in het werk van Von Brockhusen. Bij de keuze van de motieven werd hij vaak beïnvloed door de plaatsen waar hij op dat moment verbleef. Tijdens zijn reizen naar België en Nederland maakte hij vooral strandtaferelen, in zijn Berlijnse periode wijdde hij zich vooral aan de landschapsschilderkunst of stadsmotieven en tijdens een langer verblijf in Florence vloeiden ook sacrale motieven in zijn werk. De laatste creatieve jaren voor zijn vroege dood in 1919 werden gekenmerkt door de onrust van de oorlog, die de artistieke activiteit zeer moeilijk maakte. Materiaal was schaars en von Brockhusen moest vaak zijn toevlucht nemen tot alternatieven voor het doek als achtergrond voor zijn schilderijen.
Pagina 1 / 1