De kunstgeschiedenis in Australië varieert van de creatief indrukwekkende prehistorische getuigenissen van het Aboriginal volk van ongeveer 40.000 jaar geleden en hun boomschors en rotsschilderingen en steenhouwen tot de sterk door het Europese Modernisme beïnvloede, maar nog steeds duidelijk Australische schilderkunst van de Impressionistisch georiënteerde "Heidelberg School" aan het eind van de 19e eeuw. Dit omvat de impressionistisch georiënteerde Heidelberg School in de late 19de eeuw, de meer recente inheemse stijlen van de Hermannsburg School in de jaren dertig en de Westerse Desert Art Movement in de jaren zeventig, evenals de diverse hedendaagse Australische kunst. Internationaal gerenommeerde en succesvolle schilders, ontwerpers, fotografen, beeldhouwers en tekenaars zoals Ken Done, Rolf Harris, Ricky Swallow en Patricia Piccinini en Susan Norrie zijn hier ook te noemen. De vertegenwoordigers van "Hedendaagse inheemse Australische kunst", waarvan sommigen verschillende kunstprijzen hebben ontvangen, zoals Clifford Possum Tjapaltjarri, Kaapa Tjampitjinpa, Linda Syddick Napaltjarri, John Mawurndjul en Jenni Kemarre Martiniello genieten vandaag de dag ook een goede reputatie.
Terwijl deze en vele andere hedendaagse Australische kunstenaars in staat zijn om in hun thuisland, dat ver van de rest van de wereld ligt, hun brood te verdienen dankzij moderne informatie- en communicatietechnologieën en transportverbindingen, was dit veel moeilijker voor hun voorgangers in de 19e en zelfs begin 20e eeuw. De kunst van "Down Under", destijds met veel scepsis bekeken door de Europeanen ten opzichte van de beruchte Britse strafkolonie, werd als zodanig bijna uitsluitend geaccepteerd in de vorm van illustraties van exotische Australische fauna en flora. Foto's, schilderijen en tekeningen van Ferdinand Bauer, Charles Alexandre Lesueur, John William Lewin, Benjamin Duterrau, Robert Hawker Dowling, John Glover en Conrad Martens circuleerden dus bijna uitsluitend in Australië zelf, en zelfs de eerste galerijen en musea, zoals de "National Gallery of Victoria" in Melbourne in 1861, werden pas in het midden van de 19e eeuw opgericht. Aan dit internationale isolement kwam vanaf de jaren 1880 en 1890 echter langzaam een einde en kunstenaars als Arthur Streeton, Frederick McCubbin en Tom Roberts werden ook overzee steeds meer geëerd voor kundige uitbeeldingen van de typische kleuren, landschappen en lichtomstandigheden van Australië.
Een andere van de eerste Australische kunstenaars die in het buitenland succesvol was, was de schilder, schrijver, graficus en illustrator Mortimer Luddington Menpes, die in Port Adelaide geboren en getogen is, maar wiens carrière in feite in Groot-Brittannië en niet in Australië zijn beslag kreeg. Nadat zijn familie in 1875 naar Engeland was teruggekeerd, begon hij in 1878 met zijn kunstopleiding aan de School of Art in Londen en exposeerde hij voor het eerst in 1880 aan de Royal Academy. Geïnspireerd door een schetstournee door Bretagne en beïnvloed door Japanse ontwerpen, werd Menpes een belangrijke figuur in de renaissance van de etskunst en produceerde meer dan 700 etsen, meestal door hemzelf gedrukt. Tijdens de Boerenoorlog in Zuid-Afrika vanaf 1900 werkte hij als illustrator en ondernam vervolgens uitgebreide reizen naar Birma, Egypte, Frankrijk, India, Italië, Japan, Kasjmir, Mexico, Marokko en Spanje. Menpes leefde goed van het drukken van zijn getekende impressies van het buitenland, maar stond ook bekend om zijn kundige olieverfschilderijen en aquarellen. Hij wijdde zich ook aan de professionele teelt van anjers en richtte twee drukkerijen op in Londen en Watford voor de productie van geïllustreerde kleurboeken volgens het Hentschelse kleurtype-procédé, dat toen nieuw was.
De kunstgeschiedenis in Australië varieert van de creatief indrukwekkende prehistorische getuigenissen van het Aboriginal volk van ongeveer 40.000 jaar geleden en hun boomschors en rotsschilderingen en steenhouwen tot de sterk door het Europese Modernisme beïnvloede, maar nog steeds duidelijk Australische schilderkunst van de Impressionistisch georiënteerde "Heidelberg School" aan het eind van de 19e eeuw. Dit omvat de impressionistisch georiënteerde Heidelberg School in de late 19de eeuw, de meer recente inheemse stijlen van de Hermannsburg School in de jaren dertig en de Westerse Desert Art Movement in de jaren zeventig, evenals de diverse hedendaagse Australische kunst. Internationaal gerenommeerde en succesvolle schilders, ontwerpers, fotografen, beeldhouwers en tekenaars zoals Ken Done, Rolf Harris, Ricky Swallow en Patricia Piccinini en Susan Norrie zijn hier ook te noemen. De vertegenwoordigers van "Hedendaagse inheemse Australische kunst", waarvan sommigen verschillende kunstprijzen hebben ontvangen, zoals Clifford Possum Tjapaltjarri, Kaapa Tjampitjinpa, Linda Syddick Napaltjarri, John Mawurndjul en Jenni Kemarre Martiniello genieten vandaag de dag ook een goede reputatie.
Terwijl deze en vele andere hedendaagse Australische kunstenaars in staat zijn om in hun thuisland, dat ver van de rest van de wereld ligt, hun brood te verdienen dankzij moderne informatie- en communicatietechnologieën en transportverbindingen, was dit veel moeilijker voor hun voorgangers in de 19e en zelfs begin 20e eeuw. De kunst van "Down Under", destijds met veel scepsis bekeken door de Europeanen ten opzichte van de beruchte Britse strafkolonie, werd als zodanig bijna uitsluitend geaccepteerd in de vorm van illustraties van exotische Australische fauna en flora. Foto's, schilderijen en tekeningen van Ferdinand Bauer, Charles Alexandre Lesueur, John William Lewin, Benjamin Duterrau, Robert Hawker Dowling, John Glover en Conrad Martens circuleerden dus bijna uitsluitend in Australië zelf, en zelfs de eerste galerijen en musea, zoals de "National Gallery of Victoria" in Melbourne in 1861, werden pas in het midden van de 19e eeuw opgericht. Aan dit internationale isolement kwam vanaf de jaren 1880 en 1890 echter langzaam een einde en kunstenaars als Arthur Streeton, Frederick McCubbin en Tom Roberts werden ook overzee steeds meer geëerd voor kundige uitbeeldingen van de typische kleuren, landschappen en lichtomstandigheden van Australië.
Een andere van de eerste Australische kunstenaars die in het buitenland succesvol was, was de schilder, schrijver, graficus en illustrator Mortimer Luddington Menpes, die in Port Adelaide geboren en getogen is, maar wiens carrière in feite in Groot-Brittannië en niet in Australië zijn beslag kreeg. Nadat zijn familie in 1875 naar Engeland was teruggekeerd, begon hij in 1878 met zijn kunstopleiding aan de School of Art in Londen en exposeerde hij voor het eerst in 1880 aan de Royal Academy. Geïnspireerd door een schetstournee door Bretagne en beïnvloed door Japanse ontwerpen, werd Menpes een belangrijke figuur in de renaissance van de etskunst en produceerde meer dan 700 etsen, meestal door hemzelf gedrukt. Tijdens de Boerenoorlog in Zuid-Afrika vanaf 1900 werkte hij als illustrator en ondernam vervolgens uitgebreide reizen naar Birma, Egypte, Frankrijk, India, Italië, Japan, Kasjmir, Mexico, Marokko en Spanje. Menpes leefde goed van het drukken van zijn getekende impressies van het buitenland, maar stond ook bekend om zijn kundige olieverfschilderijen en aquarellen. Hij wijdde zich ook aan de professionele teelt van anjers en richtte twee drukkerijen op in Londen en Watford voor de productie van geïllustreerde kleurboeken volgens het Hentschelse kleurtype-procédé, dat toen nieuw was.
Pagina 1 / 9